Sinds ik opgehouden ben met actief bloggen, en dat is denk ik al meer dan 10 jaar geleden, heb ik er geregeld over nagedacht om weer opnieuw te beginnen. Ik vraag me ook steeds maar weer af waarom het bloggen me blijft trekken, maar het antwoord is eigenlijk heel vanzelfsprekend: Ik vind het leuk om te schrijven, en een blog is nou eenmaal een gemakkelijke plaats om schrijfsels op te gooien. Maar waarom begin ik dan niet gewoon een dagboek? Is het omdat ik toch graag wil dat mensen mijn stukjes lezen? En wat is de meerwaarde daarvan eigenlijk? Complimentjes? (Ehh.. waarvoor?) Of wil ik mijn mening graag met mensen delen? Misschien. Maar de reden dat mijn stukjes vaak niet uit de wereld van conceptversies komen is juist dat ik het eng vind dat iedereen alles wat ik typ zomaar kan lezen. En toch heb ik nu weer de tijd genomen om achter mijn langzame laptop te gaan zitten en naar Blogspot te surfen. Misschien omdat het zo doelloos voelt om je hersenspinsels in een boekje te schrijven die vervolgens ergens op zolder of bij het oud papier belandt. En misschien ook omdat ik gewoon net als Carrie uit Sex and the City in mijn appartement ( ehh welk appartement?) heel stijlvol en volwassen bij het raam wil zitten typen. Het typen is begonnen, nu het appartement nog. En het stijlvol en volwassen worden.
Abonneren op:
Posts (Atom)